تفاوت دستگاه DVR با NVR

تفاوت دستگاه DVR با NVR

با مطالعه این مقاله براحتی تفاوت دستگاه DVR  با NVR را دریافت خواهید کرد در زیر به توضیح جزئیات این نوع سیستم ها خواهیم پرداخت.

1- نوع اتصال:

وقتی صحبت از سیستم‌های نظارتی می‌شود، نوع اتصال مورد استفاده برای اتصال دوربین‌ها به دستگاه‌های ضبط یک جنبه اساسی است که نه تنها نیازمندی‌های نصب و زیرساخت را دیکته می‌کند، بلکه بر انعطاف‌پذیری، مقیاس‌پذیری و حتی کیفیت ویدیوی ضبط‌شده سیستم نیز تأثیر می‌گذارد. دو نوع اصلی اتصالات کواکسیال هستند که در ضبط‌کننده‌های ویدیوی دیجیتال (DVR) استفاده می‌شوند و مبتنی بر شبکه که در ضبط‌کننده‌های ویدیوی شبکه (NVR) استفاده می‌شوند.

1.1- اتصالات کواکسیال در سیستم های DVR:

کابل کواکسیال، ستون فقرات سیستم های DVR، یک استاندارد قدیمی در نظارت تصویری بوده است. این سیگنال های ویدئویی آنالوگ را از دوربین ها به DVR منتقل می کند، جایی که این سیگنال ها برای ذخیره و مشاهده به فرمت دیجیتال تبدیل می شوند. سادگی و قابلیت اطمینان کابل‌های کواکسیال، آنها را به یک انتخاب محبوب تبدیل می‌کند، به‌ویژه در تنظیماتی که زیرساخت‌های کواکسیال موجود در آن وجود دارد.

با این حال، این فناوری محدودیت هایی دارد. کیفیت ویدئو اغلب به دلیل ماهیت آنالوگ سیگنال و فرآیند تبدیل محدود می شود. کابل های کواکسیال همچنین دارای محدودیت های فاصله هستند، معمولا تا 500 فوت، که فراتر از آن تقویت کننده های سیگنال مورد نیاز است. علاوه بر این، هر دوربین به یک کابل مستقیم به DVR نیاز دارد که می‌تواند نصب را به‌ویژه در محیط‌های بزرگ‌تر یا پیچیده‌تر پیچیده‌تر کند.

1.2- اتصالات مبتنی بر شبکه در سیستم های NVR:

در مقابل، سیستم های NVR از یک رویکرد مبتنی بر شبکه استفاده می کنند و از کابل های اترنت یا فناوری بی سیم برای اتصال دوربین های IP (پروتکل اینترنت) به ضبط کننده استفاده می کنند. این سیستم دیجیتال چندین مزیت نسبت به همتای آنالوگ خود دارد.

در درجه اول، از وضوح بالاتر و کیفیت ویدیو بهتر پشتیبانی می کند، زیرا هیچ افتی در نتیجه تبدیل وجود ندارد. اتصالات شبکه همچنین انعطاف پذیری بیشتری را در قرار دادن دوربین و مقیاس پذیری سیستم فراهم می کند. دوربین های IP تا زمانی که بتوانند به شبکه متصل شوند، می توانند در هر جایی در دسترس شبکه قرار گیرند، حتی در سایت های راه دور. سیستم های مبتنی بر شبکه به یک زیرساخت شبکه قوی نیاز دارند، که می تواند در مکان هایی که چنین تنظیماتی ندارند، نقطه ضعف باشد. علاوه بر این، امنیت شبکه به یک موضوع مهم تبدیل می‌شود، زیرا این سیستم‌ها نسبت به سیستم‌های مبتنی بر کواکسیال بیشتر در معرض تهدیدات سایبری هستند.

 

1.3- ملاحظات نصب و نگهداری:

نصب سیستم‌های DVR می‌تواند کار فشرده‌تری داشته باشد و نیاز به کابل فیزیکی از هر دوربین به DVR دارد. این تنظیم می تواند در برابر هک دیجیتال ایمن تر باشد اما در برابر دستکاری فیزیکی آسیب پذیر است. از سوی دیگر، سیستم‌های NVR، به‌ویژه آن‌هایی که از دوربین‌های IP بی‌سیم استفاده می‌کنند، می‌توانند آسان‌تر و سریع‌تر نصب و پیکربندی شوند، اگرچه نیاز به مدیریت مداوم شبکه و اقدامات امنیت سایبری دارند.

1.4- انتخاب نوع اتصال مناسب:

انتخاب بین اتصالات کواکسیال و مبتنی بر شبکه به عوامل مختلفی بستگی دارد. برای محیط‌هایی با زیرساخت‌های کواکسیال موجود، یا جایی که ویدیو با وضوح بالا در اولویت نیست، سیستم DVR ممکن است مقرون به صرفه‌تر و ساده‌تر باشد. برعکس، برای تنظیماتی که نیاز به ویدیوی با کیفیت بالا، پوشش گسترده یا راه حل های مقیاس پذیر دارند، سیستم NVR مناسب تر است.

2- نوع دوربین:

در حوزه سیستم های نظارتی، نوع دوربین مورد استفاده جزء مهمی است که به طور قابل توجهی بر عملکرد کلی، قابلیت ها و کاربرد سیستم تأثیر می گذارد. به طور کلی، دو نوع دوربین در ارتباط با سیستم‌های DVR (ضبط‌کننده ویدیوی دیجیتال) و NVR (ضبط‌کننده ویدیوی شبکه) استفاده می‌شوند: دوربین‌های آنالوگ برای دستگاه‌های DVR و دوربین‌های IP (پروتکل اینترنت) برای دستگاه‌های NVR. هر نوع دارای ویژگی ها، نقاط قوت و محدودیت های منحصر به فرد خود است.

 

 

2.1- دوربین های آنالوگ در سیستم های DVR:

دوربین های آنالوگ سنگ بنای سیستم های نظارت سنتی برای چندین دهه بوده اند. آنها سیگنال های ویدئویی آنالوگ را گرفته و آنها را از طریق کابل های کواکسیال به DVR منتقل می کنند، جایی که این سیگنال ها برای ضبط و مشاهده به فرمت دیجیتال تبدیل می شوند. مزیت اصلی دوربین های آنالوگ سادگی و مقرون به صرفه بودن آنهاست. آنها عموماً ارزان‌تر از دوربین‌های IP هستند و نصب آن‌ها آسان است، به‌ویژه در سیستم‌هایی که کابل‌های کواکسیال در آن‌جا وجود دارد. دوربین‌های آنالوگ برای نیازهای نظارتی اولیه مناسب هستند که در آن فیلم‌برداری با وضوح بالا در اولویت نیست. با این حال، محدودیت های دوربین های آنالوگ قابل توجه است.

آنها معمولا رزولوشن پایین تری ارائه می دهند که به معنای جزئیات کمتر در فیلم ویدیویی است. این وضوح پایین می‌تواند در موقعیت‌هایی که شناسایی جزئیات دقیق ضروری است، مانند تشخیص چهره یا پلاک‌خوانی، یک اشکال باشد. علاوه بر این، فاصله بین دوربین و DVR می تواند به دلیل کاهش سیگنال در طول کابل کواکسیال طولانی، بر کیفیت ویدیو تأثیر بگذارد.

 

2.2- دوربین های IP در سیستم های NVR:

دوربین های IP نشان دهنده رویکرد مدرن تری برای نظارت هستند. آنها ویدئو را به عنوان داده دیجیتال از طریق یک شبکه، یا از طریق کابل های اترنت یا بی سیم، ضبط و انتقال می دهند. این نوع دوربین با سیستم های NVR که داده های ویدئویی دیجیتال را ضبط و ذخیره می کند استفاده می شود.

مزایای دوربین های IP بسیار زیاد است. آنها معمولا رزولوشن بالاتری را در مقایسه با دوربین های آنالوگ ارائه می دهند که در نتیجه فیلم های ویدیویی واضح تر و با جزئیات بیشتری را ارائه می دهند. این قابلیت با وضوح بالا در مناطقی که جزئیات برای اهداف امنیتی مهم است، بسیار مهم است. علاوه بر این، دوربین های IP اغلب دارای ویژگی های پیشرفته ای مانند تجزیه و تحلیل داخلی، تشخیص حرکت، زوم از راه دور و هشدارهای خودکار هستند.

در تفاوت دستگاه DVR و NVR انعطاف پذیری و مقیاس پذیری دوربین های IP نیز از مزایای قابل توجهی است. آنها را می توان به راحتی به یک شبکه اضافه یا از آن حذف کرد و نیازی به اتصال فیزیکی مستقیم به ضبط کننده نیست. این انعطاف‌پذیری، سیستم‌های NVR با دوربین‌های IP را برای تأسیسات پیچیده و در مقیاس بزرگ یا محیط‌هایی که در آن امکان گسترش آینده وجود دارد، ایده‌آل می‌سازد. با این حال، دوربین های IP به طور کلی گران تر از دوربین های آنالوگ هستند. آنها همچنین به یک زیرساخت شبکه قوی و اقدامات امنیتی سایبری سختگیرانه برای محافظت در برابر تهدیدات دیجیتال نیاز دارند.

 

 

2.3- انتخاب نوع دوربین مناسب:

تصمیم بین دوربین های آنالوگ و IP تا حد زیادی به نیازهای خاص سیستم نظارت بستگی دارد. برای تنظیم‌های مقیاس کوچک و مقرون به صرفه که رزولوشن بالا مهم نیست، دوربین‌های آنالوگ ممکن است کافی باشند. در مقابل، برای نصب‌ها یا سناریوهای بزرگتر و پیچیده‌تر که در آن ویدیو با کیفیت بالا و ویژگی‌های پیشرفته مورد نیاز است، دوربین‌های IP انتخاب بهتری هستند.

 

3- کیفیت ویدیو:

کیفیت ویدئو یک عامل اساسی در سیستم های نظارتی است که به شدت بر اثربخشی و مناسب بودن آنها برای کاربردهای مختلف تأثیر می گذارد. این کیفیت تا حد زیادی بر اساس نوع سیستم ضبط مورد استفاده تعیین می شود – DVR (ضبط کننده ویدیوی دیجیتال) با دوربین های آنالوگ یا NVR (ضبط فیلم شبکه) با دوربین های IP (پروتکل اینترنت). درک تفاوت های ظریف کیفیت ویدئو در این سیستم ها برای هر کسی که به دنبال اجرای یک راه حل نظارتی است که نیازهای خاص آنها را برآورده می کند ضروری است.

 

3.1- کیفیت ویدئو در سیستم های DVR

سیستم‌های DVR که از دوربین‌های آنالوگ استفاده می‌کنند، از نظر کیفیت ویدیو دارای محدودیت‌های ذاتی خاصی هستند. رزولوشن دوربین های آنالوگ در مقایسه با دوربین های IP کمتر است و معمولاً کیفیت تلویزیون با کیفیت استاندارد را به حداکثر می رساند. اگرچه برای نیازهای نظارتی اولیه کافی است، اما ممکن است این وضوح برای موقعیت‌هایی که جزئیات بسیار مهم هستند، مانند شناسایی چهره‌ها یا خواندن پلاک‌ها، کافی نباشد.

فرآیند تبدیل سیگنال های آنالوگ (گرفته شده توسط دوربین ها) به فرمت دیجیتال (برای ذخیره سازی و مشاهده در DVR) نیز می تواند بر کیفیت ویدئو تاثیر بگذارد. این تبدیل می تواند نویز ایجاد کند و تصویر را کاهش دهد، به خصوص در طول کابل های طولانی تر. علاوه بر این، سیستم‌های آنالوگ اغلب فاقد قابلیت بهبود تصویر پیشرفته مانند محدوده دینامیکی گسترده یا نرخ فریم بالا هستند، که می‌تواند در شرایط چالش‌برانگیز نور یا برای گرفتن اشیاء با حرکت سریع حیاتی باشد.

 

3.2- کیفیت ویدئو در سیستم های NVR:

از سوی دیگر، سیستم‌های NVR برای کار با دوربین‌های IP طراحی شده‌اند که ذاتاً فیلم‌های دیجیتال با کیفیت بالا را ضبط می‌کنند. این دوربین ها می توانند وضوح بسیار بالاتری از وضوح بالا (HD) تا 4K یا حتی بالاتر ارائه دهند و تصاویر بسیار واضح تر و واضح تری ارائه دهند. این وضوح برای نظارت دقیق بسیار مهم است و می تواند تفاوت اساسی در توانایی شناسایی سوژه ها یا اشیاء در فیلم های نظارتی ایجاد کند.

علاوه بر این، دوربین های IP و سیستم های NVR می توانند طیف وسیع تری از بهبودها و ویژگی های تصویر را مدیریت کنند. اینها شامل عملکرد عالی در نور کم، نرخ فریم بالاتر برای ویدیوی روانتر و عملکردهای پیشرفته مانند زوم دیجیتال که وضوح را حفظ می کند. ماهیت دیجیتالی دوربین های IP همچنین به این معنی است که بدون در نظر گرفتن فاصله بین دوربین و NVR، تا زمانی که اتصال شبکه پایدار باشد، کیفیت فیلم کاهش نمی یابد.

 

3.3- عوامل مؤثر بر کیفیت ویدیو:

شرایط نور: هر دو سیستم DVR و NVR می توانند تحت تأثیر شرایط نوری قرار گیرند، اما دوربین های IP معمولاً عملکرد بهتری در تنظیمات کم نور یا کنتراست بالا ارائه می دهند. پهنای باند و فضای ذخیره سازی: کیفیت ویدیوی بالاتر به پهنای باند و فضای ذخیره سازی بیشتری نیاز دارد. سیستم‌های NVR، که معمولاً ویدیوهای با وضوح بالاتر را مدیریت می‌کنند، ممکن است به راه‌حل‌های ذخیره‌سازی گسترده‌تر و پهنای باند شبکه قوی‌تری نیاز داشته باشند.

نرخ فریم: نرخ فریم بالاتر، ویدیوی روان‌تری را تضمین می‌کند، که برای ثبت رویدادهای سریع بسیار مهم است. دوربین های IP به طور کلی نرخ فریم بالاتر و قابل تنظیم تری را در مقایسه با دوربین های آنالوگ ارائه می دهند.

 

3.4- انتخاب سیستم مناسب برای کیفیت ویدیو:

انتخاب بین یک DVR و یک سیستم NVR برای کیفیت ویدئو باید بر اساس الزامات خاص برنامه نظارت باشد. برای مانیتورینگ عمومی که در آن جزئیات زیاد مهم نیست، یک سیستم DVR ممکن است مناسب و مقرون به صرفه تر باشد. با این حال، برای سناریوهایی که نیازمند فیلم‌برداری با وضوح بالا و پردازش تصویر پیشرفته هستند – مانند مناطق با امنیت بالا، نظارت بر ترافیک، یا در محیط‌هایی با شرایط نوری چالش برانگیز – یک سیستم NVR با دوربین‌های IP انتخاب ارجح است.یکی از شر کتهای پیشرو که تولید کننده این نوع دستگاه می باشد هایک ویژن می باشد.

 

4- نصب و راه اندازی:

نصب و راه‌اندازی سیستم‌های نظارتی مراحل حیاتی هستند که نه تنها عملکرد اولیه، بلکه سهولت نگهداری و مقیاس‌پذیری آینده را نیز تعیین می‌کنند. هنگام مقایسه سیستم‌های DVR (ضبط‌کننده ویدیوی دیجیتال) و NVR (ضبط‌کننده ویدیوی شبکه)، تفاوت‌ها در مراحل نصب و راه‌اندازی به اندازه قابلیت‌های فنی آن‌ها مهم است. درک این تفاوت ها به تصمیم گیری آگاهانه متناسب با نیازها و شرایط خاص کمک می کند.

 

 

4.1- نصب سیستم های DVR:

سیستم های DVR مبتنی بر دوربین های آنالوگ هستند که از طریق کابل های کواکسیال به دستگاه ضبط متصل می شوند. فرآیند نصب یک سیستم DVR شامل چندین مرحله کلیدی است:

 

4.1.1- کابل کشی:

اجرای کابل های کواکسیال از هر دوربین به دستگاه DVR پر زحمت ترین بخش راه اندازی یک سیستم DVR است. این فرآیند می‌تواند در ساختمان‌های بزرگ یا پیچیده که نیاز به کابل کشی طولانی است، چالش برانگیز باشد.

4.1.2- قرار دادن دوربین:

  از آنجایی که هر دوربین به یک کابل مستقیم به دستگاه DVR نیاز دارد، قرار دادن آن را می توان با توجه به طول کابل کواکسیال و دشواری اجرای این کابل ها در مناطق خاص محدود کرد.

4.1.3- منبع تغذیه:

دوربین‌های آنالوگ معمولاً به یک منبع تغذیه جداگانه نیاز دارند، که به معنای کابل‌کشی اضافی برای منبع تغذیه است، اگرچه برخی از تنظیمات از Power over Coax (PoC) برای ساده‌تر کردن این موضوع استفاده می‌کنند.

4.1.4- پیکربندی:

پس از نصب، دوربین ها برای تبدیل سیگنال و ضبط به دستگاه DVR متصل می شوند. سپس سیستم DVR باید برای تنظیمات ضبط، پارامترهای تشخیص حرکت و سایر عملکردها پیکربندی شود.

4.2- نصب سیستم های NVR:

سیستم های NVR که با دوربین های IP کار می کنند، تجربه نصب متفاوتی را ارائه می دهند:

4.2.1- شبکه کردن:

  دوربین های IP از طریق یک شبکه یا از طریق کابل های اترنت یا به صورت بی سیم به یک سیستم NVR متصل می شوند. این امر نیاز به کابل کشی گسترده از هر دوربین به ضبط کننده را کاهش می دهد.

4.2.2- انعطاف در قرار دادن دوربین:

  دوربین های IP را می توان در هر جایی در محدوده شبکه قرار داد. دوربین‌های بی‌سیم انعطاف‌پذیری بیشتری را ارائه می‌کنند، زیرا فقط به منبع تغذیه و اتصال Wi-Fi نیاز دارند.

4.2.3- Power Over Ethernet (PoE):

بسیاری از دوربین‌های IP می‌توانند از طریق PoE تغذیه شوند، که امکان انتقال نیرو و داده‌ها را از طریق یک کابل اترنت فراهم می‌کند و نصب را ساده‌تر می‌کند.

4.2.4- پیکربندی و یکپارچه سازی:

سیستم های NVR اغلب با رابط های کاربر پسند برای پیکربندی همراه هستند. این سیستم‌ها می‌توانند به راحتی با زیرساخت‌های شبکه موجود یکپارچه شوند و با افزودن دوربین‌های IP بیشتر به شبکه، با سهولت نسبی مقیاس‌پذیر شوند.

 

4.3- ملاحظات نصب

4.3.1- تخصص فنی:

نصب یک سیستم DVR می تواند ساده باشد، اما ممکن است نیاز به تخصص در کار کابل کشی کواکسیال داشته باشد. نصب سیستم‌های NVR، به‌ویژه آن‌هایی که دوربین‌های بی‌سیم دارند، معمولا آسان‌تر هستند، اما ممکن است نیاز به دانش پیکربندی شبکه داشته باشند.

4.3.2- مناسب بودن محیط:

  انتخاب بین سیستم های DVR و NVR باید محیطی را که در آن نصب می شوند نیز در نظر بگیرد. برای مثال، اگر ساختمان‌های قدیمی‌تر دارای زیرساخت کابل کواکسیال باشند، ممکن است برای سیستم‌های DVR مناسب‌تر باشند.

4.3.3- مقیاس پذیری آینده:

  سیستم‌های NVR مقیاس‌پذیرتر هستند و آن‌ها را برای محیط‌هایی که ممکن است نیاز به گسترش سیستم نظارت داشته باشند، گزینه بهتری هستند.

 

5- انعطاف پذیری و مقیاس پذیری:

انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری از ویژگی‌های حیاتی هر سیستم نظارتی هستند که توانایی آن را برای انطباق با نیازها و محیط‌های متغیر تعیین می‌کنند. در زمینه سیستم‌های DVR (ضبط‌کننده ویدیوی دیجیتال) و NVR (ضبط‌کننده ویدیوی شبکه)، این عوامل تحت تأثیر طراحی ذاتی و قابلیت‌های تکنولوژیکی هر سیستم قرار دارند. درک اینکه چگونه سیستم‌های DVR و NVR از نظر انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری با هم مقایسه می‌شوند، برای سازمان‌ها و افرادی که به دنبال سرمایه‌گذاری در راه‌حل نظارتی هستند که می‌تواند در طول زمان تکامل یابد، بسیار مهم است.

 

5.1- انعطاف پذیری و مقیاس پذیری در سیستم های DVR:

سیستم‌های DVR که از دوربین‌های آنالوگ متصل شده از طریق کابل‌های کواکسیال استفاده می‌کنند، ویژگی‌های خاصی دارند که بر انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری آن‌ها تأثیر می‌گذارد:

5.1.1- راه اندازی وابسته به کابل:

  نیاز به اتصال کابل کواکسیال مستقیم از دوربین ها به DVR، انعطاف پذیری قرار دادن دوربین را محدود می کند. گسترش یا اصلاح سیستم اغلب مستلزم کار کابل کشی قابل توجهی است.

5.1.2- محدودیت های فاصله:

  کابل های کواکسیال دارای محدودیت های فاصله هستند (معمولاً در حدود 500 فوت) که فراتر از آن به تقویت کننده های سیگنال نیاز است. این می تواند قرار دادن دوربین ها را در محیط های بزرگ یا پیچیده محدود کند.

5.1.3- گسترش سیستم:

افزودن دوربین های بیشتر به یک سیستم DVR اغلب نیاز به کابل کشی اضافی دارد و ممکن است با تعداد پورت های موجود در DVR محدود شود. این می‌تواند مقیاس‌پذیری را دشوارتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر کند.

 

5.1.4- محدودیت فناوری:

  ماهیت آنالوگ سیستم های DVR همچنین به این معنی است که آنها با فناوری ها و نوآوری های جدیدتر در نظارت سازگاری کمتری دارند.

 

5.2- انعطاف پذیری و مقیاس پذیری در سیستم های NVR:

سیستم‌های NVR، که از دوربین‌های دیجیتال IP متصل به شبکه استفاده می‌کنند، از نظر انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری، مزایای مشخصی را ارائه می‌دهند:

5.2.1- معماری مبتنی بر شبکه:

استفاده از شبکه برای اتصال دوربین های IP باعث انعطاف بیشتر در قرار دادن دوربین می شود. دوربین ها را می توان در هر نقطه از شبکه، از جمله مکان های راه دور، تا زمانی که دسترسی به شبکه داشته باشد، اضافه کرد.

5.2.2- سهولت گسترش:

افزایش مقیاس یک سیستم NVR به طور کلی ساده تر و کارآمدتر است. دوربین های جدید را می توان بدون نیاز به اتصال مستقیم به ضبط کننده به شبکه اضافه کرد.

5.2.3- قابلیت های بی سیم:

گزینه استفاده از دوربین های IP بی سیم انعطاف پذیری و سهولت نصب و گسترش را بیشتر می کند.

5.2.4- یکپارچه سازی فناوری پیشرفته:

سیستم‌های NVR برای یکپارچه‌سازی فناوری‌های پیشرفته، مانند دوربین‌های با وضوح بالا، تجزیه و تحلیل و ویژگی‌های مبتنی بر هوش مصنوعی مفیدتر هستند.

 

5.3- ملاحظات برای انتخاب سیستم مناسب:

نیازهای فعلی و آینده: هنگام انتخاب یک سیستم نظارتی، مهم است که نه تنها نیازهای فعلی بلکه نیازهای بالقوه آینده را نیز در نظر بگیرید. سیستم های NVR فضای بیشتری را برای رشد و انطباق ارائه می دهند.

5.3.1- محیط نصب:

  محیطی که سیستم در آن نصب خواهد شد نیز می تواند بر انتخاب تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، در تنظیماتی که اجرای کابل های جدید دشوار است، یک سیستم NVR ممکن است کاربردی تر باشد.

5.3.2- محدودیت های بودجه:

در حالی که سیستم‌های NVR انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری بیشتری را ارائه می‌دهند، در ابتدا می‌توانند گران‌تر باشند. بنابراین محدودیت های بودجه ممکن است در برخی موارد یک سیستم DVR را جذاب تر کند.

6- کاربردها و موارد استفاده

کاربردهای عملی و موارد استفاده از سیستم های نظارتی متنوع است، از امنیت مسکونی گرفته تا نظارت صنعتی در مقیاس بزرگ. در این زمینه، انتخاب بین سیستم‌های DVR (ضبط‌کننده ویدیوی دیجیتال) و NVR (ضبط‌کننده ویدیوی شبکه) می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر اثربخشی و مناسب بودن راه‌حل نظارت تأثیر بگذارد. درک سناریوهای خاص که در آن هر سیستم برتری دارد برای انتخاب فناوری مناسب برای هدف مورد نظر بسیار مهم است.

6.1- کاربردهای سیستم های DVR

6.1.1- مشاغل کوچک و کاربری مسکونی:

سیستم های DVR برای کاربردهای کوچک مانند خانه ها، دفاتر کوچک یا فروشگاه های خرده فروشی مناسب هستند. مقرون به صرفه بودن و راه اندازی ساده آنها را به یک انتخاب عملی برای نیازهای اساسی امنیتی تبدیل می کند.

6.1.2- مناطق با زیرساخت هم محور موجود:

در ساختمان هایی با کابل کشی کواکسیال از قبل، پیاده سازی سیستم DVR می تواند مقرون به صرفه تر و کمتر مختل شود.

6.1.3- موقعیت هایی که نیاز به نظارت اولیه دارند:

برای نظارت عمومی که در آن فیلم‌برداری با وضوح بالا حیاتی نیست، مانند نظارت بر فعالیت‌های عمومی یا نظارت اولیه اموال، سیستم‌های DVR کافی هستند.

6.2- کاربردهای سیستم های NVR

6.2.1- کاربردهای تجاری و صنعتی در مقیاس بزرگ:

سیستم‌های NVR با مقیاس‌پذیری و قابلیت‌های با وضوح بالا، برای تأسیسات بزرگ مانند انبارها، کارخانه‌های تولیدی یا عملیات چند سایت ایده‌آل هستند.

6.2.2- مناطق با امنیت بالا:

مکان‌هایی که نیاز به نظارت دقیق دارند، مانند بانک‌ها، ساختمان‌های دولتی یا کازینوها، از فیلم‌های با وضوح بالا ارائه شده توسط سیستم‌های NVR بهره می‌برند.

6.2.3- نظارت از راه دور و نصب های انعطاف پذیر:

سیستم‌های NVR برای سناریوهایی که نظارت از راه دور مورد نیاز است یا جاهایی که انعطاف‌پذیری در قرارگیری دوربین ضروری است، مانند پردیس‌های بزرگ یا زیرساخت‌های شهری، بسیار عالی هستند.

6.2.4- نیازهای نظارتی پیشرفته:

برای برنامه هایی که نیاز به ویژگی های پیشرفته ای مانند تشخیص چهره، ردیابی حرکت یا ادغام با سایر سیستم های امنیتی دارند، سیستم های NVR پشتیبانی فنی لازم را ارائه می دهند.

 

6.2- از سناریوهای موردی استفاده کنید

6.2.1- فروشگاه های خرده فروشی:

DVR: نظارت بر فعالیت مشتری و کارمند با تمرکز بر پیشگیری از سرقت.

NVR: محیط‌های خرده‌فروشی سطح بالا که در آن کیفیت تصویر دقیق برای شناسایی جزئیات دقیق در صورت سرقت یا کلاهبرداری مورد نیاز است.

6.2.2- جوامع مسکونی:

DVR: نظارت بر ورودی ها یا مناطق مشترک در مجتمع های مسکونی کوچکتر.

NVR: جوامع مسکونی بزرگتر با ساختمان های متعدد که نیاز به ویدئو با کیفیت بالا و دسترسی از راه دور دارند.

6.2.3- مؤسسات آموزشی:

DVR: نظارت اولیه در مدارس کوچکتر یا مناطق خاص مانند کتابخانه ها.

NVR: نظارت در سراسر دانشگاه در موسسات آموزشی بزرگتر، که نیاز به نظارت دقیق و یکپارچه سازی امنیتی پیشرفته دارد.

6.2.4- مراکز حمل و نقل:

NVR: فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های قطار و انبارهای اتوبوس با ترافیک بالا و نیاز به نظارت با وضوح بالا برای اطمینان از ایمنی و امنیت.